Wat hebben we het geweldig gehad!
Na lang wachten is het eindelijk zover ,we vertrekken YES!! In alle vroegte melden we ons om 7 uur s ochtends op Schiphol, wat hebben we hier naar toe geleefd. Dagen van af tellen en nu is het zover op zondag 9 oktober 2016.
Vlucht naar Las Vegas
Op het vliegveld even wat eten en inchecken, boarding pas ophalen en we vertrekken met United Airlines om 11:15. Normaal gaan we met Delta, die ik moet zeggen gewoon wat beter is, U.A. is wat rommelig en het eten is wat minder. Wel krijgen we veel te drinken en zelfs de alcohol (die wij niet hoeven, het is zo vroeg) is gratis. Na een vlucht met wat slapen en films kijken landen we na 10 uur en een kwartier in Houston. We besluiten om een sigaretje te gaan roken als we door 3 vrij strenge controles zijn. Deze zijn strenger dan de andere 4 x maar dat mag de pret niet drukken.
Buiten gekomen, want ja roken moet buiten daar, voelen we de warmte van de dag meteen. Wel lekker na de kou in Nederland. We maken wat foto s van speciale oude bussen die er staan. We gaan wat eten en vervolgens op zoek naar onze volgende Gate. Dan komen we een rookruimte tegen met speelautomaten. Om de tijd door te komen nemen we plaats en gaan wat gokken. En zo waar winnen we 50 dollar, toch leuk meegenomen. Dan is het tijd voor onze volgende vlucht , Las Vegas! Na een korte vlucht van slechts 2 uur en een kwartier landen we op Las Vegas. Het is half acht in de avond en we gaan op zoek naar een taxi.
Bellagio Hotel
Buiten ontmoeten we een ander stel uit Nederland die ons aanraden om een busje te nemen vanaf het vliegveld naar het Bellagio Hotel. Die kan ons dan op de dag van vertrek ook weer ophalen. Er is een standje buiten op het vliegveld, de kosten zijn 30 euro en dat doen we. Dan arriveren we bij het Bellagio. Doordat we aan de achterkant staan moeten we met koffers en al door het casino, niet echt handig. Onze koffers worden door de piccolo naar boven gebracht en we besluiten gelijk maar wat te gaan drinken in het casino en een gokje te wagen.
Zoals altijd als je een paar dollar in de kast hebt komt er een dame aan die vraagt of we wat willen drinken. Nadat we onze bestelling hebben gehad maakt ze nog een praatje en verteld ons dat dit misschien binnenkort is afgelopen want dat Las Vegas een groot sportcomplex wil bouwen en dat de casino’s dit moeten betalen en dat daardoor de drank een bron van inkomsten moet zijn. Voor nu is het echter nog bij het oude. Na wat drankjes en wat winst gaan we inchecken bij het hotel. Daar blijkt ook wat veranderd. Wij hebben deze reis via Jan Doets geregeld en alles in t voren betaald behalve de resort fee. Dat wisten we en was voor 2 personen voor 5 nachten 179,20. Geen probleem dus maar toen kregen we te horen dat iedereen een bedrag van 150 $ borg moest betalen, dus per persoon. Gelukkig had ik dit bij me maar anders sta je mooi te kijken. Na nog een drankje zijn we gaan slapen, morgen weer een nieuwe dag.
Casino’s bezoeken
De volgende morgen eerst een buffet genomen in het Bellagio à 25 dollar per persoon. Niet goedkoop maar zeker een aanrader, zoveel keus en geweldig goed. Dan op pad. Onze reis begint met een busrit (the deuce). Je betaalt 8 dollar per persoon en je mag de eerste 24 uur overal heen met de bus, heel handig. De reis begint op Fremontstreet. Er is veel te zien van een imitatie Elvis tot aan een vrouw die bij oplichters in het buitenland te zien was en zogenaamd ziek is.
Daar komen wij niet voor en we gaan de verschillende casino’s bezoeken. In het verleden werd je onthaald door het personeel voor een players card en kreeg je een cadeautje. Dat is helaas niet meer zo, ook zij moeten waarschijnlijk bezuinigen. Het personeel laat je nu een gratis draai doen op een speelautomaat en als je de gelukkige bent win je een auto. Al is die kans natuurlijk erg klein. Wel zijn er veel optredens en het dak is nog steeds fantastisch om te zien, ook kan je een klimtoren op als je wilt en kan je er af zeilen. Er zijn veel souvenirwinkeltjes bijgekomen en de prijzen zijn opvallend laag in vergelijking met 4 jaar geleden.
Daklozenopvang in Las Vegas bezoeken
Dan vertrekken we met de Deuce weer en gaan op pad naar de daklozenopvang, ik ben hier al veel vaker geweest en elke keer als ik in Las Vegas ben ga ik er heen met mijn vrouw en halen we er 2 mensen uit die echt niets hebben en die nemen we onder onze hoede tot we weer vertrekken.
We gaan met ze winkelen en ze krijgen nieuwe kleding van onder tot boven. Ze mogen in bad gaan en naar de kapper. We hopen zo hun een betere kans te geven op een baan, huis of in ieder geval de moed om er weer tegenaan te gaan. Zo ook nu. Dit keer zijn het 2 heren. De één Jay, is gescheiden en alles kwijt geraakt. Hij heeft geen kinderen, geen familie en is 69 jaar oud.
De ander Clint, is pas 34 jaar en heeft niets meer nadat hij vertrokken is bij zijn ouders om zijn dromen na te jagen. Met zijn laatste dollars heeft hij geprobeerd ze in het casino te verdubbelen wat helaas is mislukt. Naar zijn ouders terug kan niet want daar heeft hij het geld niet voor. Ze zijn oud en denken dat hij het gemaakt heeft. Op zoek naar een baan werd hij keer op keer afgewezen vanwege zijn uiterlijk. Wij zijn een geschenk uit de hemel zegt hij. Op de foto willen ze niet, bang dat ze herkent worden.
Nadat wij hun kleding hebben laten kopen en ze naar de kapper zijn geweest zijn ze bijna onherkenbaar, zelfs voor ons. Ze zien de toekomst nu al beter in. Ook delen ze ons ongevraagd hun mening mee over de verkiezingen, ze gaan beide voor Trump. Hij kan alles veranderen zeggen ze omdat hij al geld heeft.
MGM Grand Casino
Nadat we uit eten zijn geweest in de stad gaan ze beiden terug naar hun opvang. Morgen zien we ze niet want dan gaan ze op jacht naar werk. Wij zijn heel erg benieuwd hoe dit afloopt. Wij gaan op zoek naar casino’s en beginnen bij MGM. Tot onze verbazing is het bijna uitgestorven, er komt gelijk iemand aan die ons helpt. Een mooie gelegenheid om hem te vragen waar de oudste speelautomaat staat van hun omdat hier een jackpot op staat die niet gevallen zou zijn. als je de won dan mocht je de machine ook hebben, tenminste dat hadden we gelezen. Dat verhaal klopt maar hij blijkt vorig jaar gevallen te zijn, alleen hebben ze het niet bewust bekend gemaakt omdat er zoveel mensen voor kwamen.
We besluiten om dan maar een ander automaat te proberen. We spelen quitte en gaan verderop. We belanden in New York, hier is het druk en bijna alle kasten zijn bezet, we drinken wat en besluiten weer te gaan. Buiten gekomen besluiten we op souvenirjacht te gaan en voor iedereen van de familie wat uit te zoeken. Voor 60 dollar hebben we tassen vol met leuke hebbedingetjes. Dat valt erg mee. Dan terug naar het Bellagio voor een diner ben heel benieuwd.
Het diner van Bellagio is nog steeds voortreffelijk maar wij vinden allebei dat de lunch nagenoeg het zelfde is qua eten en dat scheelt een hoop geld. Een lunch is pp 25 dollar en een diner kost ons 75 dollar pp. Wij besluiten voortaan om te lunchen en het diner buiten de deur te doen
We eindigen onze dag in het casino van Bellagio met de nodige drankjes, hapjes en met 20 dollar winst, dat is niet veel maar mooi meegenomen.
Mensen helpen en een hond
De volgende dag staan we na uitgeslapen hebben op en gaan we wederom ontbijten het Bellagio. Ook maak ik een broodje voor onderweg want we gaan lopend op pad vandaag. Als we 4 straten verder zijn komen we een hele rij zwervers tegen met allerlei bordjes variërend van: ik heb dorst koop jij een biertje voor me tot ik heb honger mag ik wat geld, niet voor mij maar voor mijn hondje eerst. Ik besluit de man mijn broodje te geven en ga samen met hem in een supermarkt wat hondenvoer kopen.
Hij is me erg dankbaar en verteld dat hij veteraan is en zijn hond alles is wat hij nog heeft. In het leger had hij alles geld een huis enzovoort maar toen hij er uit moest stopte ook zijn geld en ja, dan houdt het op. Omdat hij zijn hond wil houden en geen huis heeft kan hij niet werken, want als je werken wil moet je allereerst een huis en een adres hebben. Zo val je dus terug in een cirkel waar je niet uit komt. Ik neem afscheid van de man en wens hem het beste.
Dan komen we een vrouw tegen met haar dochtertje, dakloos sinds een week en geen geld. Als je hier rond kijkt lijkt het wel of er steeds meer mensen bij komen in die situatie. Ik huur een hotelkamer voor een nacht voor haar maar ja dat is maar voor een nacht en dan…ja dat weet niemand. Toeristen lopen er stijl voorbij en het lijkt hun niet te schelen. Zij zijn bezig met kleding, gokken of eten.
Arbeiderswijken in Las Vegas
Een stukje verderop besluiten we een taxi te nemen naar de arbeiderswijken, we gaan dik 50 km verder en laten ons er uit zetten op een parkeerhaven. Het onderscheid met de Strip is bijna niet te geloven, hier geen glitter en glamour maar armoede. Caravans en trailers en we lopen een stukje door de wijk. De mensen zijn vriendelijk en groeten ons en ik voel me hier ook vreemd genoeg op mijn gemak. We gaan een winkeltje binnen en komen terecht in een soort buurtwinkel met van alles en nog wat.
Een Mexicaanse vrouw helpt ons en geeft ons de 2 flesjes water. Ze vraagt of we iemand zoeken, maar nadat wij het uitgelegd hebben zegt ze: er is hier niet veel en de mensen zijn arm. Ooit dachten we hier onze droom waar te maken maar nu is t slechts een kwestie van overleven iedere dag weer. Dat is de andere kant van Las Vegas. We besluiten het te laten voor wat het is en gaan terug naar de strip en bezoeken nog even de M&M shop. Leuk om te zien maar kleiner als verwacht. Na een avond in ons hotel en het casino is deze dag ook weer voorbij, wat gaat de tijd snel.
Op pad naar Jay en Clint
De volgende dag gaan we na ons ontbijt op pad naar onze 2 vrienden Jay en Clint. Nog steeds superblij met hun kleding en spulletjes vertellen ze ons dat ze weer hoop hebben en dat ze denken dat Nederland het beloofde land is, omdat wij zo aardig zijn. Ik vertel ze dat niet iedereen zo is maar dat ik het leuk vind om anderen te helpen. Ze vertellen dat er 2 mensen zijn overleden door voedselvergiftiging. Zij schrikken hier niet van en vinden het vrij normaal. Veel voedsel dat geschonken word staat veel te lang in de zon maar ze hebben geen keus. Ze zijn allang blij dat ze te eten hebben.
Ik denk bij mijn eigen hoe anders gaat dat hier, maar ik zeg maar niets. We gaan met ze mee op pad naar werk en daar aangekomen wachten we meer als 2 uur tot ze aan de beurt zijn. Dan krijgen ze het antwoord wat ze steeds al kregen: “Geen huis, geen werk”, ook al zien ze er nu uit om door een ringetje te halen. Dan maken we een plan. Ik huur een kamer voor ze bij een oudere vrouw en daar hebben ze een maand de tijd om wat te vinden en als dat lukt kunnen ze zelf wat huren. (inmiddels ben ik in Nederland en het is ze gelukt!!)
Elke keer als ik kom valt het niet mee om mensen te helpen omdat je niet iedereen kan helpen maar ja ik blijf het proberen. De kleurpotloden en viltstiften die ik uit Nederland mee heb genomen zijn dankbaar in gebruik genomen door de kinderen. Het is een klein gebaar maar was wel een groot succes
Ook heb ik een stel zakenmensen ontmoet die iedere keer als ze naar de VS gaan en ze houden dollars over, deze die aan mij gaan sturen. Ik vind het een heel royaal gebaar vind en waar ik hopelijk nog vele mensen blij mee kan maken.
Goodbye Las Vegas
De avond brachten we verder door in het hotel en op de Strip, lekker gegeten en Bally’s bezocht wat nog steeds hetzelfde is en heel gezellig door de gemoedelijke sfeer.
De volgende dag gingen we na het ontbijt eerst even checken hoe het met onze terugvlucht gesteld was, die bleek al vroeg te gaan, namelijk om half tien. Dit betekende om half zes naar het vliegveld. Eerst maar even gebeld naar onze shuttlebus waar we dus al voor betaald hadden bij aankomst. Maar goed ook, want wat bleek, ze zaten helaas voor ons, te vol. Dus dat boeken voor terugweg werkt niet echt.
We besloten dan maar een taxi te pakken waar er gelukkig genoeg van staan voor het hotel. De tijd is gevlogen en eigenlijk is 5 nachten gewoon veel te kort, zeker als je ook nog anderen gaat helpen. De volgende keer moeten we dat maar eens anders gaan bekijken. Wel leer je nog meer te waarderen wat je hebt en ondanks alles ben ik blij dat ik het leven van 2 mensen weer heb kunnen veranderen. Ik hoop nog veel van ze te mogen horen, net als de anderen die hen voor zijn gegaan en met wie ik nog steeds contact heb.
Las Vegas blijft een geweldige stad om te bezoeken en super om te zien met al die mooie lichtjes, glitter en glamour. Ik hoop er nog heel vaak te komen. En voor wie nog gaat heel veel plezier, het blijft een prachtbeleving.
Viva Las Vegas,
Richard
Richard bedankt voor het delen van deze zeer persoonlijke en bijzondere Las Vegas beleving. Ik vind het prachtig wat je doet en gedaan hebt voor een aantal inwoners in Las Vegas die het niet zo getroffen hebben en in armoede leven. Ik hoop dat je nog veel mensen kunt helpen. De volgende keer doe ik weer graag een donatie. Houdt mij, ons op de hoogte hoe het Clint, Jay en de anderen het vergaat. Op naar de volgende Vegas trip en dat deze langer mag duren zodat je nog meer zelf kunt genieten alsook anderen kunt helpen. Ik zeg heel goed bezig Richard en natuurlijk de rest van de familie 🙂
Richard steunt ook The Shade Tree, een organisatie met een opvangtehuis voor vrouwen en kinderen.
Wil je net als Richard je Las Vegas ervaringen delen met anderen dan is dat mogelijk in de rubriek reisverslagen. Je kunt mij de URL mailen van je weblog of site. Natuurlijk is het ook mogelijk om je verhaal (en je eigen foto’s) naar mij te mailen. Ik zorg ervoor dat jouw Las Vegas verhaal op mijn site komt te staan.