Eerst Napels zien en dan sterven is een bekende uitdrukking.
Voor mij persoonlijk geldt een ander motto “Eerst Vegas zien” Al vanaf mijn kinderjaren verlangde ik onbewust naar het Disneyland voor volwassen: “Las Vegas”! Elke gokhal of casino die ik bezocht heeft wel invloeden of verwees (in)direct naar deze gokhoofdstad van de wereld. Elke video clip of film die over Las Vegas ging wilde ik zien. Ik bleef dromen, ooit zal ik Las Vegas zien. En eindelijk was het zover in 1997 toen mijn vriendin Renate en ik in Mexico aan het rondtrekken waren dacht ik, nu of nooit. We waren tenslotte al relatief dichtbij en had een paar centen gespaard om daar even de highroller te kunnen uithangen. 1700$ voor 3 dagen, moest toch wel genoeg zijn zou je denken. Het was een droom die uitkwam. We hebben genoten van al die 72 uur die we tot onze beschikking hadden en we wilden nog maar 1 ding. Terug naar de stad die ons hart sneller deed kloppen.
20 reizen naar Las Vegas
Ondertussen ben ik al 20 reizen naar Las Vegas verder en moet lachen om mijn eigen opmerkingen van vroeger “Mensen die al 20 jaar naar dezelfde camping gaan sporen toch niet?” Meer dan 200 dagen ben ik in Las Vegas geweest en heb de stad opgesnoven zoals weinig mensen dat gedaan hebben. Dagen lang over de strip wandelen om elk casino van binnen en buiten te zien en in een later stadium ook de off strip casino’s te bezoeken. Ik geef het toe, ik ben een casino fetisjist. Meer dan 500 casino’s/gokhallen heb ik in mijn leven bezocht en ik kan er maar geen genoeg van krijgen. De ene droom wakkert een nieuwe droom ook weer aan en zo blijf ik lekker bezig. Binnenkort zal een nieuw groot casino project (database) online gestalte gaan krijgen met onder andere de ervaringen die ik de afgelopen decennia heb opgedaan.
Appartement kopen in Las Vegas
Tegenwoordig kan je ook redelijk makkelijk een appartement kopen op de strip van Las Vegas en dat lijkt mij een mooi plan om dat voor mijn pensioen geregeld te hebben. Wat is er nu mooier om vanuit je condo zo de strip op te wandelen en onder het genot van een kopje Starbuck koffie in een van de grote bingo hallen plaats te nemen als je oud en versleten bent. De bingo hal mag natuurlijk ook een sportsbook of een pokerroom zijn. Ja, ik zie daar me al zitten over 30 jaar.
Ondertussen moeten natuurlijk wel de Vegas reisjes door blijven gaan en zo was het eind maart alweer de 5de PI (Poker Info) Vegasreis waar ik aan deelnam. Deze keer zouden we maar 5 effectieve dagen in Las Vegas zijn en dat is eigenlijk voor deze stad te weinig om er het maximale uit te halen. Ik had me weer een hoop voorgenomen om te gaan doen en eigenlijk zijn er van mijn voornemens weinig terecht gekomen deze keer. Maar ik heb er wel een paar hele bijzondere momenten bij gekregen in mijn leven en ik wil jullie in het reisverslag 2 (Bellagio Daily & Casino toer dag) van de 5 dagen laten meebeleven uit deze mooie Vegas experience!
Bellagio Hotel en Casino
Ik hoef maar naar rechts te kijken en zie daar een prachtige poster van Las Vegas hangen naast mijn bureau. Als ik een beetje down ben kijk ik er naar en droom weg aan de prachtige tijden die ik daar gehad heb en nog gaan komen. Precies in het midden van de stad staat in mijn ogen een van de mooiste casino’s het “Bellagio”. In dit geweldige casino en hotel staat een pokerroom die je zo in een prentenboek zou vinden. Alles ademt luxe en grandeur uit en als ik het Bellagio binnen ga met zijn prachtige glasgeblazen bloemen in de lobby en het casino in loop denk ik altijd hetzelfde “Wat heb ik toch een prachtig kantoor” Het is er altijd druk en als ik dan langs al die speeltafels en gokkasten loop naar de pokerroom begint het al te kriebelen. Op een of andere manier brengt de geur die ruikt naar verse bloemen me helemaal in extase en dan moet moet het feest nog beginnen.
Pokertoernooien
4 uurtjes geslapen en ben toch echt helemaal wakker. De eerst dag in Vegas met de PI reis ga ik lekker rustig aan doen. Op het programma staat de koning van alle dagelijkse pokertoernooien in Vegas “The Daily Bellagio”. Dit toernooi wordt elke dag gehouden in het Bellagio en begint altijd stipt om 14:00 uur en er is de mogelijkheid om nog mee te doen in de eerste 2 levels die 45 minuten duren. En daar wordt dan ook dankbaar gebruik van gemaakt door spelers die wat langer in hun bedje willen blijven liggen. De buy-in van het toernooi bedraagt 540$ en zelfs 1080$ voor de toernooien op vrijdag en zaterdag als de toeristen invasie begint en de broodspelers de zalen bezetten om die rijke dronkaards van hun hard verdiende dollars af te helpen. Het casino haalt 40$ uit de pot om het toernooi te hosten en 3% van het totale prijzengeld gaat naar de dealers toe die nadat je in the money komt ook nog een dikke tip verwachten. Ja, money talks in Vegas. Win je meer dan 5000$ dan komt de IRS ook nog eens langs om 30% van je totale winst af te halen.
Gelukkig heeft de Nederlandse staat een mooie deal met ze afgesloten en als je als Nederlander een grote prijs wint betaal je geen belasting als je een ITN (Amerikaans sofinummer) kan overleggen. En is het dan interessant om deze toernooien te spelen vraag je je dan meteen af als er al zoveel geld uit de pot gaat. Hier kan ik volmondig ”ja” op zeggen. Veel van de spelers komen uit een gehucht waar ik de plaatsnaam niet eens van kan uitspreken en die eens met de grote der aarde willen spelen of gewoon weg genoeg geld hebben. Er worden ook vanaf 09:00uur elke morgen satellites gehouden die 130$ kosten en waarbij je een SnG speelt tegen 8 andere spelers die voor een relatief laag bedrag in het hoofdtoernooi willen komen. 2 spelers van deze SnG gaan door en krijgen dat felbegeerde ticket om in dit toernooi met de beste structuren te spelen op de strip.
Eerst even naar de Bellagio snackbar (mijn kantine) die eigenlijk pal naast de sportsbook en pokerroom is gevestigd en waar de gemiddelde klant meer dan 100 kg weegt. God wat zijn de meeste Amerikanen toch dik zeg, ik blijf me daar elke keer over verbazen. Sta ik weer eens bij een Mac Donalds, roept zo’n vatsige man; “One large Big Mac menu and one diet Coke”, ja of dat helpt. In The Bellagio snackbar neem eigenlijk meestal hetzelfde, een lekkere zalmburger en dan mag ik kiezen tussen een zakje chips of koolsalade en het wordt mooi afgewerkt met een mooie groen augurk op een zwart plastic bordje. Je kan zien dat ze het met liefde maken als ze je nummer schreeuwen als je bestelling gereed is; nummer 69 PLEASE!!
Bellagio Daily pokertoernooi
Dan loop ik de non smoking pokerroom binnen van 7000 square feet met 40 pokertafels die eigenlijk allemaal wel vol zitten op dit tijdsstip. 8 grote tv schermen en 11 nog grotere plasma schermen en een paar schilderijen aan de muur geven de finishing touch om “mijn kantoor” in gebruik te nemen. Ik bestel een lekker kopje thee met suiker aan een van de lieftallige dames die er rondhuppelen en die benen hebben tot het plafond. Ja het is hier goed vertoeven. Table 7, seat 8 lees ik op het formulier wat ik van de kassa mevrouw mee krijg. Dat is een mooi plekje denk ik dan, hier kan ik mooi de hele pokerroom overzien en het is ook meteen de finale tafel en met een beetje mazzel kan ik hier blijven zitten. 3000 punten aan chips met blinden van 25/50 is natuurlijk lekker om rustig te beginnen. Eerst even de tafel afspeuren naar de visjes, de regulairs, de wannabe pro’s en natuurlijk de legio spelers die eigenlijk toch wel gewoon cash willen spelen maar om de tijd de doden even een toernooitje mee pakken. En uiteraard de grote helden waar we voor zijn gekomen: Chan, Doyle, Jennifer, Howard, en natuurlijk Gus kan je bewonderen op een afstandje van een paar meter in de Bobby Baldwin room die naast het toernooi gedeelte gelegen ligt.
Normaal spelen er rond de 55 tot 80 spelers dit toernooi mee en dat vind ik persoonlijk wel fijn. Geen grote aantallen waarbij je continue door de mijnvelden heen moet loodsen om er niet vroegtijdig uit te liggen. Nee gewoon rustig spelen, je handjes afwachten en gaan met die spreekwoordelijk banaan. Om de 3 levels krijg je een pauze van 15 minuten en dat is altijd fijn om even de benen te strekken en naar de wc te gaan.
De wc’s zijn in Amerika toch wel een vermelding waard. In The Bellagio heb je prachtige wc’s en er staat ook altijd een man zijn best te doen om alles schoon te houden. In sommige hotels krijg je er zelf een snoepje bij en kan je meteen je schoenen laten poetsen. In Amerika hebben ze het open deur systeem, iedereen kan je horen en met een beetje mazzel ook net zien door de kieren van de deur. De onderkant van de wc is altijd open (een centimeter of 40) en vraag ik me eigenlijk altijd al af waarom dat is (vanwege de veiligheid?) Ik blijf dit altijd een rare gewaarwording vinden aangezien ik het liefst helemaal privé op de wc zit.
Op de grote tv schermen kan je precies zien hoelang je nog pauze hebt en ook in welk level je zit en wat de prijzen zijn. Ja hier weten ze wel een toernooitje te runnen. Ze hebben ook altijd 1 vast personeelslid die de boel in de gaten houdt (toernooileider). Je mag niet bellen of zelf je telefoon uit je zak halen om je smsje te lezen aangezien je dan meteen 10 minuten aan de kant kan zitten als straf. Zo hebben ze wel meer regels die voor mij volstrekt nieuw zijn. Zo ook; “even 1 kaart laten zien aan mijn tegenstanders” kennen ze hier niet. De dealer pakt dan gewoon je andere kaart en gooit die ook open zodat iedereen kan zien wat je had. Als de dealer per ongeluk een foutje maakt wordt deze ook meestal heel netjes door de brush opgelost. De serveersters blijven af en aan lopen en continue bestellingen opnemen en dat ga je ook langzaam merken aan de spelers die alcohol drinken. Sommige krijgen praatjes en andere gaan gewoon veel slechter spelen.
Toernooiverslag pokeren Bellagio Daily
Als ik zelf toernooiverslagen lees word ik op een gegeven moment een beetje moe van al die handjes die ik als informatie te lezen krijg dus ik zal jullie hier niet mee vermoeien. Ik wil wel aan jullie een paar situaties uitleggen die wat meer zegt over het nivo en de sfeer aan tafel. Het nivo van de gemiddelde toerist die dit toernooi speelt kan ik het beste uitleggen in de volgende hand die aan mijn tafel plaats vond. Lokale man raist preflop 3 keer de BigBlind under the gun en krijgt 1 caller van meneer de toerist. De flop komt 664 en de preflop raiser maakt nu een pot bet. De toerist gaat daarna meteen all-in met een grote stack. Preflop raiser foldt netjes zijn hand en dan gooit de toerist zijn hand open en laat een prachtige 66 zien voor quads. Een glimlach van oor tot oor en schuift al zijn chips triomfantelijk naar zichzelf toe onder het gejuich van mij. Well done sir, what a beautifull hand.
Ik heb goede herinneringen aan de Bellagio Daily de laatste keer heb ik als chipleader een mooie deal gemaakt en mijn hele WSOP 2007 is er door betaald. Uiteraard hoop ik deze keer ook op een mooie prijs zodat mijn Vegasreis niet al te duur gaat worden. We zijn nog met 2 tafels over als de klok laat zien dat we de pauze gaat beginnen na deze hand. De meeste staan al op van tafel nadat ze hun hand gefold hebben om maximaal gebruik te maken van hun pauze. Iedereen fold naar me toe en ik zit op de button met J9s en schuif het hele zooitje erin om de blinden en antes op te pakken en zodoende 20% van mijn totale stack gratis op te pikken. Althans dat was het plan omdat de Big Blind in de denktank gaat.
Ik hoor van een vriend die achter hem staat dat dit pas zijn 2de live toernooi is. Hij kijkt en kijkt en kijkt nogmaals in zijn kaarten en probeert een reactie bij me uit te lokken en daar is hij natuurlijk aan het goede adres. ‘Just throw the hand away so i can go to the bathroom sir” Na minuten te denken fold hij open zijn superhand A8 en kijkt me aan van ‘en?’ Ik laat hem netjes mijn J9 zien en hij gaat compleet op tilt. Nadat ik terug kom van de WC zie ik hem staan in de sportsbook waar hij een telefoontje pleegt en ik van ver hoor dat hij zijn monster gepast heeft tegen mijn poephand.
Finale tafel Bellagio Daily
Zijn ogen blijven verder het hele toernooi op mij gericht en hoor hem denken “YOUR MINE”. En dan is het zover, de finale tafel is gehaald maar de laatste 5 spelers zitten in het geld omdat er dit keer maar 59 spelers hebben meegedaan en pas vanaf 60 betalen ze de laatste 9 spelers uit. De brush feliciteert iedereen met zijn finale plek en het vuurwerk gaat beginnen. Nou ja vuurwerk, ik ben helemaal bekaf op de eerste dag van Vegas en wil eigenlijk alleen maar naar mijn bed toe aangezien ik de vorige nacht maar 4 uur geslapen hebt en het nu al over tienen is geweest. Maar goed the show must go on en ik probeer hier en daar wat potjes op te pikken totdat we op the bubble zitten. Ik zit in de small blind en krijg tot mijn grote verbazing KK en mijn man die zijn ogen niet van mij af kan houden heeft gewoon gelimpt in het midden.
Ik raise netjes 3 keer de big blind en de man callt instantly mijn bet en zo zitten we eindelijk Heads Up tegen over elkaar in de hand. De flop wordt QQ10 en daar ben ik niet heel erg blij mee en twijfel en vuur dan een halve pot bet op hem af. Hij denkt geen moment na en rost al zijn chips in het midden met een hoop kabaal erbij. Ik heb hem covered en ga deze hand echt niet meer wegleggen en call zijn all-in bet. Hij schudt meteen met zijn hoofd en hoop een A10 of een JK te zien maar tot mijn grote verbazing laat hij J7 zien. Een totale bluf en hij is zo goed als dood. Hij briest nog een paar keer en verlaat met een hangend kopje de tafel.
We zijn in het geld en ik krijg zo waar weer mijn energie terug als mijn volgende hand AA is en ik al chipleader ben aan tafel door de laatste hand. Speler voor me gaat all-in en hoef maar te callen om dit toernooi niet meer uit handen te geven. Zijn QQ tegen mijn Azen is natuurlijk een kat in het bakje…althans dat hoopte ik en poker zal poker niet zijn als een Q de board hit en ik nu gewoon weer als 4de in chips zit en al mijn energie ook helemaal op is en ze een deal voorstellen. Daar ben ik heel erg blij mee terwijl ik er wel het slechtst vanaf komt maar dat mag de pret niet drukken aangezien Vegas deze week voor mij een freeroll zal zijn
Viva Bellagio.
Op casino toer met Steve wong
Het is zaterdagmorgen rond 8 uur, Steve Wong belt op mijn geprepareerde telefoontje die hij voor de hele PI groep geregeld heeft met de vraag: “Hoeveel man heb je bij elkaar voor de Casino toer?” Nou Steve de meeste PI gasten liggen allemaal nog op een oor aangezien ze waarschijnlijk net pas in hun bedjes liggen. Maar ik en mijn zwager Igo zijn wakker en hebben best zin om een paar casino’s te bekijken vandaag. Normaal gesproken zou ik 1 of 2 SUV’s gaan huren om deze casino toer dag te beginnen maar met ze 3-en konden we natuurlijk net zo goed in Steve zijn sportwagen (zeg maar een 2 zitter). Ik ben over 15 minuten bij jullie in het hotel en dan zal ik je een paar casino’s laten zien.
Terwijl mijn zwager en ik over de gang lopen richting de lobby, komen we Arend tegen. Ai, is mijn eerste gedachte hoe krijgen we 4 man in een sportwagen die gebouwd is voor 2 man? 10 minuten later rijden we gezamenlijk weg, ver weg van de strip om eerst even een ontbijtje te scoren bij de plaatselijke kipboer. Waar breng je ons naar toe Steve? Was een van mijn vragen die ik op hem afvuurde die dag. En de glimlach op zijn gezicht vertelde me al genoeg.
Prachtige Casino’s en locaties gezien
Wat een prachtige casino’s en locaties heb ik gezien. Red Rock Hotel en Casino is zo’n casino waar ik echt van onder de indruk ben en als ik ooit een casino zou beginnen zal het hier wel heel erg op gaan lijken. Alles is in harmonie gemaakt en je moet er geweest zijn om zoiets te begrijpen. Het is een complete stad waar je dan ook echt alles kan doen. Het mooie van Vegas is dat de contrasten zo groot zijn. Naast alle glitter en glamour heb je ook de meeste aftandse casino’s waar ook, hoe ongelooflijk het ook klinkt mensen komen. Het was tijd om een kijkje te nemen in het Longhorn Casino & Hotel waar ze groot adverteren met “Loosest Blackjack Rules on The Boulder Strip” Nou dat hebben we geweten, op de 2 blackjack tafels die ze daar hadden was de minimale inzet 2$ en als je met rode fiches gaat smijten van 5$ was je daar meteen een highroller en krijg je van de serveerster zonder tanden die een sexy pakje aanhad uit de jaren 40 “een mooie glimlach”.
Hier is je dollar nog een dollar waard en toen ik op de centen gokkast een jackpot won van 50$ moest die “Handpayed” betaald worden. In deze locatie wil je liever niet dood gevonden worden. De lucht van pis en bier kwam je al meteen bij de voordeur tegemoet en toch zat het hier ook helemaal vol met spelers die zo een mooie rol konden krijgen als figurant in een van de B-films die ze hier in Amerika maken. We durfden hier niet met winst weg te gaan dus net zolang een kaart gekocht totdat we dood kochten met Black Jack.
Casino Monte Lago
We gaan weer rijden, het kan niet erger dan dit dus de volgende stop is vast mooier schoner en gezelliger. Next stop: Casino Monte Lago. Een prachtig resort ongeveer 30 minuten van de strip. Een compleet dorpje is hier nagebouwd met een groot meer en golfbanen met luxe villa’s moeten dit complex de allure geven voor de grote sterren van de aarde. Dit was het enige casino in de wereld waar ik een speld kon horen vallen, zo rustig was het hier. Het leven zal hier ongetwijfeld in de avond plaats vinden en niet tijdens de lunch. Om even af te koelen had Steve een mooie boot voor ons gehuurd om het meer over te gaan. God wat hebben we gelachen. Het was namelijk geen gewone boot, maar een waterfiets! De zon zo pal boven op onze bolletjes en na 10 minuten actieve arbeid waren we alweer bekaf en was de kade uiteraard nog in zicht. Wat kan het leven toch mooi zijn en ik genoot ook elk moment van deze dag.
Het in en uitstappen werd wel steeds moeilijker in de auto van Steve omdat ik en mijn zwagertje opgerold op de achterbank zaten. Maar de glimlach kreeg niemand van mijn gezicht af toen ik voor de 3de keer moest aanhoren dat ik dan maar een grote auto had moeten huren. Ja ook Armijn moet op de centjes letten 😉 Waar breng je ons nu naar toe Steve? Oh, even een ritje van 3 uur en we zijn er. Had ik het nu goed gehoord? 3 uur toeren dwars door de woestijn is weer eens wat anders dan Assen-Amsterdam over de A28. Wat een genot en wat een uitzichten. We bleven ons verbazen en heel soms reden we langs een dorpje waar ook nog eens mensen leefden (in trailers). God wat moeten deze mensen hier nu doen in the middle of nowhere?
Laughlin
Na veel besproken te hebben over o.a. Amerikaanse politiek en het leven in Vegas (Steve woont daar nu al bijna 2 jaar) reden we de gokstad Laughlin binnen. Wow. Een hele stad met alleen maar casino’s waar ik nog nooit geweest was. Shit die casino’s kan ik onmogelijk allemaal in een paar uur bekijken. Wel weer een goede reden om terug te gaan en dat ga ik dan ook zeker doen. Laughlin ligt precies onderin de staat Nevada en een mooie uitvalsbasis voor mensen uit andere non gaming staten die niet ver willen reizen. De meeste casino’s liggen hier aan de rivier waar het erg goed toeven is. Veel restaurants en sommige casino’s hadden zelfs een privé strandje, ja het is hier precies hoe God het geschapen zou hebben. Alles wat een mens zich kon wensen is hier aanwezig en dat hebben we geweten ook.
De steak & Lobster smaakte mij dan ook prima en de coca-cola met een schijfje citroen maakte het geheel goed af. Dit is het echte leven en waarom moet er altijd weer een einde komen aan dit soort momenten? Arend liep de hele dag met zijn camera onder zijn arm en ik haalde stoïcijns bij elk casino een paar 1 dollar casino chips voor het thuisfront. Uiteraard moest er ook gegokt worden in elk casino en daar ben ik dan ook een held in. Amerikaans roulette is dan ook een van mijn favoriete bezigheden als er gehit en gerent moet worden. Orphelins en 1 met de buren is altijd mijn spelletje, echter op de Amerikaanse roulette kennen ze helemaal geen series en hebben ze zelfs 2 nullen op het roulette wiel (hoezo min EV). Nou dan smijt ik gewoon al die 1 dollar chips gewoon in hoge torens (tower of terror) op het veld en kijken wat er dan gebeurd. Nou dan gebeurd er altijd wel wat; Do you want a playerscard is dan wel de meest gevraagde zin die je te horen krijgt.
Casino in en uit gelopen en ondertussen natuurlijk bekaf. Dus met de watertaxi terug naar waar we de auto geparkeerd hadden om vervolgens de weg naar Las Vegas te hervatten. Uiteraard nog even bij elk casino waar we langs reden naar binnen gelopen totdat we in de verte een enorme lichtbal zagen waar ondertussen 2 miljoen mensen wonen die allemaal indirect afhankelijk zijn van mensen zoals wij (de gokkers)
Uiteten in China Town
De avond hebben we afgesloten in een lokaal Koreaans restaurant in China town waar we als helden binnen werden gehaald.
Ik wil hierbij Steve nogmaals bedanken voor alle moeite die hij voor mij en de andere PI’ers gedaan heeft en ik ben blij je te kennen als mens en ik hoop dat we samen nog veel avonturen mogen beleven.
Armijn
Wil je net als Armijn Meijer je Las Vegas ervaringen delen met anderen dan is dat mogelijk in de rubriek reisverslagen. Je kunt mij de URL mailen van je weblog of site. Natuurlijk is het ook mogelijk om je verhaal (en je eigen foto’s) naar mij te mailen. Ik zorg ervoor dat jouw Las Vegas verhaal op mijn site komt te staan.
Ik wil Armijn bedanken voor zijn prachtig reisverslag. De grootste pokersite PokerInfo bestaat helaas niet meer. Tegenwoordig vind je Armijn, The GreatOne, op zijn nieuwe site www.onetime.nl. Een mooie site waar je ook LasVegasNic tegenkomt!