Going Home
Ik ben iets voor 06:00 uur wakker en ga er alvast uit om me klaar te maken voor vertrek. Ook mijn broer is klaar voor vertrek. We lopen nog een laatste keer door onze kamer en controleren of we niets zijn vergeten. Hierna gaan we met onze koffers en tassen naar de lobby en checken we uit. Onze drie nachten in het Planet Hollywood Hotel zitten erop. Het is vrij rustig en binnen 10 minuten zitten we in onze taxi naar het vliegveld McCarran. Het is een kort ritje (12$) en we worden netjes naar de American Airlines sectie gebracht. Ook het inchecken gaat voorspoedig. We zijn ruim op tijd en hebben nog een paar uur om ons te vermaken op het vliegveld McCarran in Las vegas.
We lopen verder en pakken de lift naar de parkeergarage. Vanaf de bovenste verdieping heb je prachtig zicht op Las Vegas, een heel aangename verrassing. Je ziet heel goed de skyline van Las Vegas. Jammer dat het niet donker is want dan is volgens mij het uitzicht vanaf het vliegveld McCarran fenomenaal.
McCarran vliegveld Las Vegas
Ik neem afscheid van De Strip en we gaan weer terug naar binnen. We gaan naar de security check. Gelukkig is het niet ontzettend druk op het vliegveld McCarran en zijn we een kwartier later aan de beurt. Zonder problemen kunnen we doorlopen. In één van de winkels die ik bezoek koop ik voor mijn dochter nog een lief klein stokstaartje. Stokstaartjes zijn haar lievelingsbeestjes, dus deze knuffel gaat ze geweldig vinden. Voordat we naar de gate gaan proberen we eerst nog ergens te eten. We vinden een eettentje met broodjes alleen hetgeen wij bestellen valt vies tegen. Het is een klef broodje met scrambled eggs.
Het is nog vrij rustig als we bij de gate zijn. Als tijdverdrijf vergok ik nog een paar dollar. Mijn buurman, een Nederlander afkomstig uit Nuenen heeft meer geluk. Hij incasseert nog ruim 100$ voordat hij incheckt. Hij gaat elke jaar naar Las Vegas om te pokeren en deze keer heeft hij zijn zoon en zijn vrienden meegenomen. Bij de gate komen we nog meer Nederlanders tegen. Ook voor hun zit het weekje Las Vegas erop. Het vliegtuig vertrekt op tijd (10:00 uur) en niet veel later vliegen we over de Grand Canyon terug naar Chicago. De vlucht naar Chicago verloopt soepeltjes.
Come Fly With
Het eerste gedeelte van de terugvlucht zit erop. We gaan naar onze gate. Bij de gate raken we aan de praat met een jong stel uit België. Ze hebben net 3 weken Florida achter de rug en zitten al ruim 6 uur op het vliegveld Chicago te wachten voor hun vlucht naar Brussel. Wij hoeven veel minder lang te wachten en drie kwartier later mogen wij dan ook boarden. We sluiten aan in de rij. Voordat we de slurf inlopen moeten we even wachten op een forsere oudere Afrikaanse dame in een rolstoel en haar AA-begeleider.
Deze klungelige man probeert haar aan boord te krijgen. Het lijkt wel of we in een scene uit de serie Come Fly With Me van de BBC terecht zijn gekomen. Wat is hij onhandig bezig. Wij kunnen het niet meer aanzien en passeren hen. Ruim een kwartier later zit ook de vrouw in haar vliegtuigstoel. Niet veel later komen er ziekenbroeders aan boord. Ze nemen de vrouw weer mee terug, ze is blijkbaar te ziek om te vliegen. Nadat haar koffers uit het vliegruim zijn gehaald kunnen we eindelijk na een uur vertraging vertrekken.
Eénmaal in de lucht wil ik proberen om zoveel mogelijk te slapen maar dat lukt niet echt. Door de vermoeidheid val ik af en toe wel in slaap. Deze terugvlucht valt me tegen, het duurt voor mijn gevoel ontzettend lang voordat we er zijn.
Warm welkom thuis
Zaterdag 28 oktober, iets na 09:15 uur landen we op het vliegveld van Brussel. Een klein 1/2 uur later kunnen we onze koffers ophalen en lopen we zonder problemen via de douane naar de aankomst hal. Hier worden we opgehaald door een shutlle-taxi die ons weer terugbrengt naar het Hotel Brussel Airport waar onze auto staat. Nu gaan we echt na huis en omstreeks 11:00 uur zet ik mijn broer af in Eersel. Daar wordt hij eerst uitgebreid besprongen door Mees, de Australian Shepherd. Mees is helemaal door het dolle heen als hij zijn baasje ziet.
Omstreeks 11:30 uur ben ik thuis. Helaas voor mij nog geen hartelijk ontvangst. Chantal en Ise zitten nu in het vliegtuig en komen vanmiddag pas aan op Schiphol. Ik ben benieuwd hoe zij het hebben gehad op Gran Canaria. Om 18:00 uur zie ik ze weer en word ik uitgebreid geknuffeld en gekust door Ise. Het is fijn om Ise en Chantal weer te zien. Ook zij hebben een leuke vakantie gehad. We gaan met zijn allen uit eten en praten nog lekker na over onze vakanties.
Bij thuiskomst verwen ik Ise met de verschillende souvenirs die ik voor haar heb gekocht. Het Hello Kitty strandlaken en het stokstaartje zijn een schot in de roos. Vooral de knuffel, die mag nu iedere dag met moeder stokstaartje slapen in Ise’s bed. Om 23:00 uur is het stil in huize Berbers. Heel de familie ligt te slapen. Het was voor iedereen een lange en vermoeiende terugreis.