Ik word wakker. De harde realiteit. Het is tijd om Las Vegas te verlaten. We zijn op tijd eruit en doen alles op ons gemak. Een laatste check of we niets vergeten zijn om in te pakken. Voor de schoonmakers laten we een tip achter.
We checken uit. Alles wordt gewoon van onze creditcard afgeschreven. Natuurlijk lever ik de kamersleutels niet in. Die gaan mee naar Nederland. Het waait nog steeds erg hard. We nemen een taxi naar het vliegveld McCarran. Ik raak in gesprek met de chauffeur over Las Vegas. Hij weet veel over deze stad. De geschiedenis en wat er nog allemaal gaat gebeuren. Ik wist bijvoorbeeld niet dat de “casinobazen” onderling hadden afgesproken om vijf jaar lang geen grote hotels te openen. Eén dag na deze termijn opende het Wynn haar deuren. Helaas eindigt ons gesprek als we bij de juiste terminal zijn.
Vliegveld McCarran in Las Vegas
Het inchecken gaat ook snel. De koffers moeten we zelf naar de verzamelplek brengen. Een kleine 50 meter van de balie. Hier worden ze gecontroleerd. We lopen verder en gaan eerst nog wat eten en drinken. We pakken iets bij Starbucks. Hierna begeven we ons naar de gate.
Van de gigantische wachtrij worden wij niet vrolijk. De wachttijd bedraagt 45 minuten. Hoewel de controle streng is kunnen we in één keer doorlopen. Bij de gate aangekomen kunnen we nog eventjes zitten voordat de vlucht richting Cincinatti vertrekt. Ik maak nog eventjes de laatste Las Vegasfoto’s.
Niet lang daarna gaan we “boarden” waarna we Las Vegas verlaten. Snif, snif tot over een paar jaar. We vliegen terug over de Grand Canyon. Deze keer kunnen we alles zeer goed zien. Het is helder weer en hierdoor is het uitzicht prachtig. Tegen het eind van de vlucht worden we nog geëntertaind door de piloot die verschillende leuke grapjes maakt en ook nog gaat zingen. Iedereen in het vliegtuig moet hierom lachen.
Vliegveld Cincinnati en naar Amsterdam
We stappen uit en hebben een uur voordat onze vlucht naar Amsterdam vertrekt. We pakken nog iets lekkers bij Mc Donalds en begeven ons naar de gate. We hebben net ons eten op als we mogen inchecken. We zitten in zone 1, het gedeelte achter de “Eerste klas”. We hebben heel veel beenruimte. Wat een luxe! We proberen zoveel mogelijk tijdens de terugvlucht te slapen maar dat lukt niet echt. De laatste paar uur raken we aan de praat met een Amerikaan die naast mij zit. Hij is gepensioneerd en gaat samen met zijn vrouw en vrienden via Amsterdam naar Venetië. Hij wil weten wat er allemaal in Amsterdam te doen.
Dat is pech hebben!, heeft hij net de verkeerde Nederlander getroffen. Ik weet meer van Vegas dan van Amsterdam. Hij blijft maar 1 dag, dus ik adviseer hem een rondvaart te nemen en een bustour. Natuurlijk mag een bezoekje aan de “Red Light” district niet ontbreken. Ook vertel ik hem typische Nederlandse dingen die hij uit kan proberen; haring, paling, poffertjes en drop. Natuurlijk mag een bezoekje aan de coffeeshop en snackbar niet ontbreken. We stoppen met buurten als we de landing inzetten. De terugvlucht was ons reuze meegevallen.
We nemen afscheid van de Amerikaan en verlaten het vliegtuig. Bij het afhalen van de koffers spreken we nog met andere (jongere) Amerikanen die blijkbaar achter ons zaten. Ze hebben ons verhaal over Amsterdam aandachtig gevolgd. Ze zijn ook weer wat wijzer geworden over Amsterdam. Volgens mij gaan zij zeker een coffeeshop bezoeken.
Het is inmiddels 10:00 Nederlandse tijd als we onze koffers hebben. We gaan op pad naar P3 waar onze auto moet staan. Gelukkig staat die daar nog. De terugreis kan beginnen. Iets na twaalf uur zijn we in Bladel.
Onze Ise ophalen
We pakken onze koffers uit en lezen snel de post. Hierna doen we snel wat boodschappen voordat we naar Baarschot vertrekken met cadeautjes en bloemen. In Baarschot gaan we onze schat ophalen die we acht dagen hebben gemist.
Ise geniet nog lekker van haar middagdutje als we aankomen. We buurten flink bij met de ouders van Chantal. Alles is goed gegaan en ze is heel lief geweest. Ze kan nu zelf fietsen op een driewieler. Om half drie haalt oma haar uit bed. Nog een beetje slaperig ziet ze ons zitten. Als we op haar aflopen begint ze te lachen. Hallo schatje, we zijn er weer! Vol enthousiasme pakt ze haar cadeautjes uit. De kettingen zijn een schot in de roos. Die vindt ze kei leuk. Hierna wil ze met pappa en mamma spelen. Daar zeggen pappa en mamma geen nee tegen.
Hallo allemaal!
Ik ben Ise en ik ben heel blij dat mijn pappa en mamma weer veilig terug zijn uit Las Vegas.
De volgende keer moeten ze mij gewoon meenemen!
Viva Las Vegas
Ise